شیعه و سنی از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نقل کرده اندکه:
مَن ماتَ وَ لَم یَعرف اِمام زَمانِهِ ماتَ میتَهً جاهِلیه (?)
آنکه بمیرد و حال آنکه امام زمان خویش را نشناخته باشد به مرگ جاهلیت مرده است( گویی از اسلام بهره ای نبرده است)
روایات زیادی از معصومین (ع) ذر اهمیت شناخت و معرفت نسبت به امام و پیشوایان زمان واد شده است؛ به گونه ای که بعضی از روایات کسب معرقت را شرط پذیرش عبادات می دانند. همانگونه که امام صادق(ع) در بیان آیه ی « وَ لله الاسماءُ الحُسنی فاَدعوهُ بها» فرمود: «به خدا قسم! ما آن اسماء حسنای الهی هستیم که خداوند هیچ عملی را از بندگان نمی پذیرد، مگر با شناخت و معرفت ما»(?).
امام محمد باقر(ع) نیز در همین زمینه می فرماید:« به خدا سوگند! اگر کسی از شرک توبه کند، و به خداوند در روز قیامت ایمان بیاورد، و اعمال شایسته انجام دهد، اما به ولایت و محبت و شناختن فضل ما هدایت نیابد، آنها هیچ فایده ای به او نمی بخشد»(?).
با توجه به این احادیث و سایر احادیثی که از پیامبر اکرم(ص) و ائمه ی معصومین (ع) بیان شده است، معرفت و شناخت پیشوای زمان یعنی حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر هر فردی واجب است.

مقصود از شناخت و معرفتی که ائمه بر آن تاکید فرموده اند،شناخت ولی خدا و جانشین پیامبر اکرم(ع) در هر دوره به نام، نسب و خصوصیات می باشد. یعنی بدانیم امام مفترض الطاعه، و خلیفه ی خدا در زمین و جانشین رسول خدا(ع) در هر زمان کیست؟ و ولایتش چگونه است؟ و وظیفه ی ما در قبال او چیست؟ چرا که معرفت او کلید تمام ابواب خیر و سعادت و رحمت می باشد.
بدیهی است چنین شناختی وقتی می تواند در زندگی فردی و اجتماعی منشأ اثر و تحول گیرد و ما را به سر منزل مقصود رهنمون سازد، که با اطاعت محض و پذیرش قلبی همراه باشد. و الا بوده اند بسیاری از کسانی که در زمان خود ائمه (ع) آنها را به خصوصیات و نام و نسب می شناختند اما بعلت نپذیرفتن ولایت، و اطاعت نکردن از آنها گمراه شدند.
سلیم بن قیس از امیر مومنان حضرت علی علیه السلام پرسید: کمتر چیزی که آدمی به آن گمراه می شود چیست؟
حضرت فرمودند: آن است که نشناسد کسی را که خداوند اطاعت او را امر کرده، ولایت و محبت او را واجب گردانیده، او را حجت خود در زمین قرار داده و گواه خود بر خلق نموده است.
پرسید: یا امیر مومنان، ایشان کیستند؟
فرمود: کسانی هستند که خداوند اطاعت آنها را مقرون به اطاعت خود و پیغمبرش نموده، و فرموده است" « اطیعو الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم»(?)
پس سلیم سر مبارک حضرت را بوسید و گفت : برای من (مطلب) را واضح کردی، و غم از دل من برداشتی و هر شکی که در دل من بود بر طرف نمودی(?)
نکته ی بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت این است که شناخت و معرقت نسبت به ججت خدا جز با عنایت خداوند حاصل نمی شود، لذا باید از درگاه الهی توفیق شناخت و معرفت امام زمان(ع) را در خواست کنیم، همانگونه در دعایی که خواندن آن نیز در عصر غیبت تاکید شده آمده است:
اللهم عرفنی نفسک ...
بار الها ! خودت را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی پیغمبرت را نخواهم شناخت، پروردگارا ! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر پیغمبرت را به من نشناسانی حجت تو را نخواهم شناخت. بار الها حجت خود را به من بشناسان که اگر حجتت را به من نشناسانی از دینم گمراه می گردم. خداوندا ! مرا به مرگ جاهلیت نمیران و دلم را (از حق) پس از آنکه هدایتم فرمودی منحرف مگردان. (?)

منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com